Tu jesteś:
Newsletter

28.03.2018
Powrót do newslettera

Złote Fryderyki dla Andrzeja Dąbrowskiego, Agnieszki Duczmal i Zbigniewa Wodeckiego

Złote Fryderyki dla Andrzeja Dąbrowskiego, Agnieszki Duczmal i Zbigniewa Wodeckiego

Akademia Fonograficzna uhonorowała troje artystów nagrodą za całokształt osiągnięć artystycznych: Andrzeja Dąbrowskiego – w dziedzinie muzyki jazzowej, Agnieszkę Duczmal – w dziedzinie muzyki poważnej, Zbigniewa Wodeckiego – w dziedzinie muzyki rozrywkowej.



Andrzej Dąbrowski – polski perkusista, wokalista, kompozytor, dziennikarz, fotografik i kierowca rajdowy.

Absolwent Wydziału Instrumentalnego Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie.

Zadebiutował w 1958 roku na Zaduszkach Jazzowych jako perkusista w trio Andrzeja Kurylewicza. Z tym zespołem wystąpił na I Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree '58 w Warszawie.

Był perkusistą najlepszych polskich zespołów jazzowych, m.in. Andrzeja Kurylewicza, Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego, Krzysztofa Komedy, Jerzego Miliana, Włodzimierza Nahornego, Zbigniewa Namysłowskiego, Krzysztofa Sadowskiego, Andrzeja Trzaskowskiego oraz Michała Urbaniaka. Współpracował m.in. z Andrzejem Cudzichem, Urszulą Dudziak, Adamem Makowiczem, Jerzym Matuszkiewiczem, Januszem Muniakiem, Tomaszem Stańką i Jarosławem Śmietaną.

Koncertował i nagrywał płyty z takimi legendarnymi muzykami zagranicznymi jak: Stan Getz, Art Farmer, Don Ellis, Bud Powell, Rolf Kuhn, „Lucky” Thompson, Johnny Griffin, Jon Hendricks, Josefine Baker, Louis Hjulmand, Albert Mangelsdorf, Toots Thielemans, Paul Gonzalves, Eje Thellin, Brad Terry, Herb Geller, Bernt Rosengren.

W 1965 roku debiutował jako wokalista jazzowy, a pięć lat później wystąpił na Krajowym Festiwalu Piosenki w Opolu, na którym otrzymał Grand Prix za piosenkę Zielono mi. Śpiewał standardy muzyki światowej, własne kompozycje, a także piosenki napisane przez takich kompozytorów i autorów jak Wojciech Karolak, Antoni Kopff, Jerzy Milian, Włodzimierz Nahorny, Ryszard Poznakowski, Jan „Ptaszyn” Wróblewski, Andrzej Bianusz, Maria Czubaszek, Jonasz Kofta, Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka.

W ankiecie Magazynu Jazz Forum 1971-1972 został wybrany najlepszym polskim wokalistą jazzowym, a w europejskim rankingu plasował się na drugim miejscu, między George’em Fame’em a Jonem Hendricksem. W 1995 r. nagrał płytę ze standardami jazzowymi Time for Love, gdzie sam akompaniował sobie na perkusji. Jest mistrzem improwizacji scatem.


Agnieszka Duczmal – światowej sławy polska dyrygentka, założycielka Kameralnej Orkiestry Polskiego Radia „Amadeus”.

Ukończyła z wyróżnieniem Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Poznaniu. W latach 1971–1972 była asystentem dyrygenta w Filharmonii Poznańskiej, a następnie w Teatrze Wielkim w Poznaniu.

W 1977 roku założona przez nią jeszcze na studiach orkiestra kameralna „Pro Musica” przekształcona została w Orkiestrę Kameralną Polskiego Radia i Telewizji, a następnie – w Orkiestrę Kameralną Polskiego Radia „Amadeus”.

Z orkiestrą „Amadeus” Agnieszka Duczmal zdobyła szereg prestiżowych nagród i wyróżnień, m.in. w 1982 roku tytuł „La donna del mondo” („Kobieta Świata”), przyznany przez Międzynarodowe Centrum Kultury Saint Vincent w Rzymie pod patronatem UNESCO i prezydenta Włoch, za wybitne w skali światowej osiągnięcia w dziedzinie kultury i działalności społecznej. Jako pierwsza kobieta dyrygent wystąpiła również na scenie mediolańskiego Teatro alla Scala.

Nagrała ponad 50 płyt dla polskich i zagranicznych wytwórni. Zarejestrowała ponad setkę koncertów i programów muzycznych dla Telewizji Polskiej, a także wiele nagrań dla Polskiego Radia i radiofonii na całym świecie. W jej dorobku artystycznym znajduje się wiele prawykonań, m.in. pierwsze światowe nagranie Wariacji Goldbergowskich Jana Sebastiana Bacha w transkrypcji na orkiestrę kameralną Józefa Kofflera.

Agnieszka Duczmal występuje z Orkiestrą Kameralną „Amadeus” w prestiżowych salach koncertowych na całym świecie. Zasiada w jury międzynarodowych konkursów muzycznych, a od wielu lat prowadzi w stałych cyklach koncertowych działalność promującą młodych, utalentowanych muzyków.


Zbigniew Wodecki – legendarny wokalista, instrumentalista, kompozytor, aranżer.

Swoja przygodę z muzyką rozpoczął już jako pięciolatek. Z wyróżnieniem ukończył Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. W. Żeleńskiego w Krakowie.

Pod koniec lat 60. związał się z krakowską Piwnicą pod Baranami. Grał m.in. z Ewą Demarczyk i Markiem Grechutą w zespołach Czarne Perły i Anawa. Był także skrzypkiem Orkiestry Symfonicznej PRiTV oraz Krakowskiej Orkiestry Kameralnej.

Jako wokalista zadebiutował na początku lat 70., a jego największe przeboje to: Zacznij od Bacha, Izolda, Pszczółka Maja, Chałupy. Laureat wielu konkursów i festiwali. Wziął udział w kilkunastu filmach i spektaklach teatralnych, do wielu z nich skomponował muzykę. Multiinstrumentalista (grał na skrzypcach, trąbce i fortepianie), kompozytor, aranżer. Sam o sobie mówił, że jest „śpiewającym muzykiem”.

W roku 2016 nagrodzony został przez Akademię Fonograficzną statuetką Fryderyk w dwóch kategoriach: Album Roku Pop – za płytę 1976: A Space Odyssey, nagraną wraz z Orkiestrą i Chórem Mitch & Mitch, oraz Utwór Roku – za piosenkę Rzuć to wszystko, co złe, pochodzącą z tej płyty.

Jego misją było promowanie młodych talentów. Był gospodarzem telewizyjnego programu muzycznego TVN Droga do gwiazd, Twoja droga do gwiazd oraz jednym z jurorów w polskiej edycji programu Taniec z gwiazdami.

Zmarł 22 maja w Warszawie wskutek komplikacji po operacji serca. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu wybitnych zasług dla rozwoju polskiej kultury.


Źródła: andrzej-dabrowski.pl; Jazz Forum; Wikipedia
amadeus.pl; Wikipedia
wodecki.pl; culture.pl; Wikipedia